διῑπετής

διῑπετής
διῑπετής
Grammatical information: adj.
Meaning: `fallen from heaven', then `heavenly' (h. Ven. 4, οἰωνοί), `hell, clear' (Emp.); s. Leumann Hom. Wörter 311.
Other forms: in Hom. only in διῑπετέος ποταμοῖο (verse end)
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: For διῑπετής (metrical lengthening) may have been with old authors (sch. Od. 4, 477) διειπετής, as Διειτρέφης (inscr.) after ΔιϜεί-φιλος (ep. διί̄φιλος), where the dative was correct. Bechtel Lex. s. v. On the verbal member cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 63, Risch 75. See Schmitt, Indogerm. Dichtersprache 221f. (against Treu's theory).
Page in Frisk: 1,392

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • Διιπετής — Διῑπετής , Διιπετής fallen from Zeus masc/fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ποταμός — Στη φυσική γεωγραφία είναι υδάτινο ρεύμα, που χαρακτηρίζεται από μία σχετική συνέχεια και σταθερότητα τροφοδοσίας και με τομή κοίτης, γενικά, αρκετά ομαλή. Συνήθως αντιδιαστέλλεται από τον χείμαρρο, που έχει πιο ανώμαλους και απότομους… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”